De Zuiderzee speelde sinds het bereiken van zijn grootste omvang in de Late Middeleeuwen een belangrijke rol in de economie van de Lage Landen. Hij kan gezien worden als een enorm verkeersplein met intensieve scheepvaart, voor transport en handel maar ook visserij. De Zuiderzee was namelijk één van de visrijkste wateren ter wereld en kraamkamer van diverse soorten Noordzeevis. Ondiepten, zandplaten en dichtslibbende vaargeulen maakten het echter ook tot een gevaarlijke binnenzee, waar het met stormen ook flink kon spoken. Vele schepen vergingen maar bleven bewaard in de zachte bodem. Sinds de aanleg van de Flevolandse polders halverwege de 20ste eeuw zijn daardoor al meer dan 400 scheepswrakken ontdekt en door scheepsarcheologen onderzocht. Soms met verrassende voorwerpen aan boord, maar de resten van de schepen zelf zijn ook een waardevolle bron van informatie: over de traditionele scheepsbouw van vroeger, bijvoorbeeld. Het hoge aantal scheepswrakken in de bodem maakt Flevoland het grootste ‘droge’ scheepskerkhof ter wereld van zijn soort. De vele objecten uit deze scheepswrakken vormen een groot deel van de maritieme rijkscollectie, die wordt beheerd door Batavialand in Lelystad.