In 1949 kwam een melding binnen van een scheepswrak dwars in de sloot tussen de kavels H71 en H72 in de Noordoostpolder. In verband met de grote hoeveelheid andere nog te onderzoeken wrakken kon op korte termijn geen archeologische verkenning plaatsvinden. Dit geschiedde uiteindelijk in 1955, waarbij werd opgemerkt dat het waarschijnlijk een onder slagzij in de grond liggend vissersscheepje betrof. Daarna is het wrak pas in 1999 opnieuw onderzocht. Het middendeel was, afgezien van het vlak, volledig verwijderd door de aanleg van de kavelsloot. Doordat in het talud alleen de kimgang nog aanwezig was, kon moeilijk vastgesteld worden of het inderdaad om een vissersschip ging of toch een vrachtschip. De grootste lengte is 12 meter en de breedte is, gemeten in de sleuf, 2,4 meter. Dit keer werden ook enkele vondsten geborgen waaronder scherven rood aardewerk, een uienfles, fragmenten van een pijpenkopje en een incomplete tinnen lepel. De mogelijke ondergangsdatering, in de eerste helft van de 19de eeuw, is gebaseerd op het merk en de initialen bovenop de schroefdeksel van een gevonden tinnen boterpot. Na afloop van het onderzoek is de scheepsrest weer afgedekt.

• Batavialand te Lelystad, Maritiem Archeologisch Depot.
  Opgravingsdocumentatie scheepswrak NH71/NH72.